Door de Noord-Marokkaanse bergen naar Ifrane
/
Off road Triumph Explorer 1200 in Ifrane
Motorrijden in de sneeuw in Marokko
Zonsondergang in Ifrane
Zonsondergang
Om de liefhebbers van het betere bochten werk ter wille te zijn schakelt de gids een col in langs een echt kleine weg. We schuiven lekker langs de olijfbomen door de ééne haarspeldbocht na de andere. Echt genieten. Iets minder voor Japan, want die legt de Triumph Explorer 1200 even op zijn kant in een bocht. Niet al te veel schade, enkel wat schrammen op de crash bars maar de zijkoffers zijn duidelijk niet berekend op een crash. Maar er is gelukkig geen schade aan mens of machine die echt roet in het eten zou kunnen gooien. We nemen de lunch in een luxueus hotel met zicht op een Romeinse ruïne: Volubilis. Ook de namiddag wordt er eentje met de ééne snelle bocht naar de andere, je vraagt je af waarom de meeste motoren getest worden in Andalusië, hier kan je net zo goed hard gaan en er is veel meer plaats. Misschien heeft het te maken met het aantal ezels en ander traag verkeer op en langs de weg. 's Avonds volgt er voor de liefhebbers een 10 km off road rit. Het is de eerste keer dat we onze zware beesten op onstabiele ondergrond nemen, en de echte off road boys manifesteren zich direct. Het is even wennen, maar na een paar kilometer blijkt de Explorer in tweede versnelling het onverhard een pak vlotter te verwerken dan een GS. In de ondergaande zon kan Alesio de fotograaf geniale beelden maken van de motoren en piloten stof en sneeuw. Jawel sneeuw in Marokko! Ifrane is dan ook een bekend ski-oord. In die mate luxueus zelfs dat je elk gevoel voor Marokko verliest in dit stadje. Het is lijkt meer op een skidorp in het zwarte woud eigenlijk. Het hotel is dan wel bedoeld als luxe hotel, maar het heeft soort een oostblok gevoel met grote kamers maar verder niet veel inspiratie. Wel netjes, en pintjes aan de bar en dat smaakt na het eerste stof happen!
Deze route vorm deel 1 van de Triumph Marokko Tour, de andere delen zijn: Triumph Marokko Tour: Langs de Spaanse en Marokkaanse kust naar Chefchaouen
Triumph Marokko Tour: Bergaf van Ifrane naar Afourer langs de bron van de Our-er-RbiaTriumph Marokko Tour: Naar Marrakech via het Atlas gebergte Triumph Marokko Tour: Over de Atlas van Marrakech naar Boulmane DadesTriumph Marokko Tour: De Gorge de Dades en de woestijnTriumph Marokko Tour: Een dag in Erfoud, of is het Arfoud?Triumph Marokko Tour: De lange rit naar FesTriumph Marokko Tour: Motorpret van Fes tot Chefchaouen
Bezoeken
Volubilis: Een romeinse ruïne in het midden van het Marokkaanse platteland, dat heeft wel iets. Enkel doen als je tijd over hebt.
Slapen en eten
Hotel Volubilis Inn: Biedt een prachtig terras met zicht op het zwembad én de ruïnes (in de verte). Leuke plek voor middageten. De motoren kan je achterlaten op de ruime afgesloten parking. Prijs: OOO
Chamonix Hotel Ifrane: Comfortabel hotel met ten OK restaurant en bar. Goed gelegen en heeft een leuk terras. Kamers zijn verzorgd maar verwacht geen luxe die waarschijnlijk in Chamonix (Zwitserland) wel vindt. Zeker een goede prijs/kwaliteit en ideaal voor motorrijders met de afgesloten parking. Prijs: OO
Voor onze laatste route op Deens grondgebied kiezen we voor het cultureel meer ontwikkelde eiland Fyn. Maar niet voor we in Bryrup nog even een stukje off road meepikken. Niet spectaculair want met een volgeladen reisenduro kan niet veel fratsen uithalen, supersporters kunnen zich wel beter onthouden.
Na het speel-halfuurtje nemen we de snelste weg naar Fyn, de snelweg dus. Historisch is dit eiland gespaard gebleven van oorlogen en dus vinden we hier veel meer burchten en kastelen dan in Jutland. De grootste stad op het eiland: Odense heeft trouwens nog meer te bieden. Dat het is de geboorteplek van Hans Christian Andersen en dat zullen we geweten hebben. We kunnen dan ook niet onder een bezoekje aan het museum uit. Het is genieten als in de tuin (aan het sprookjeskasteel) één van de sprookjes van Andersen gespeeld wordt. Dankzij het goede weer zit het park vol met liefhebbers jong en oud. Gezien we geen Deens spreken blijven we niet het ganse sprookje uitzitten maar gaan we op zoek naar een andere passie: oude motoren. En we worden verwend vandaag.
Eerst trekken we naar het "Europaisk Autombilmuseum" dat net ten oosten van Odense ligt. De naam laat meer vermoeden dan de uit de hand gelopen hobby die dit museum is. Desalnietemin is dit een aanrader, in een grote schuur staat een zeldzame collectie oude auto's en ook een 50 tal motoren, scooters en bromfietsen. De jongensdroom van elke liefhebber.
Van daaruit snorren we door het platteland naar een attractie van een ander niveau. Het "Egeskov Slot" is de grootste toeristische attractie van Denemarken en biedt voor elk wat wils. Van een doolhof tot een bloementuin, een mooi restaurant en een prachtig slot, maar vooral een prachtig ingericht auto- en motormuseum. Niet te missen voor elke motorrijder. Bekijk ook onze 
Eens zo ver noordelijk gekomen geraken ook wij niet onder de lokroep uit van het eindpunt. Skagen (Grenen eigenlijk)ligt op de meest noordelijke punt van Jutland en aan het uiterste puntje botsen Kattegat en Skagerrak er op elkaar. Dat gaat niet gepaard met spectaculaire taferelen, het is vooral een toeristische trekpleister. Skagen zelf is best een leuk stadje, zeg maar de betere badstad. Wij genieten vooral van de heen en terugrit en ontdekken een bijzonder lekker en mooi gelegen restaurant net ten zuiden van Frederikhavn: Mollehuset. Met haar grote parking en gelegen een riviertje bij het Bangsbo museum is het de ideale plijsterplaats voor de motorrijder. Lekker eten, maar wel Deense prijzen, niet goedkoop dus.
Het noordelijke deel van Jutland bestaat eigenlijk uit een aaneenschakeling van al dan niet met bruggen verbonden eilanden. We maken van de rit naar Aalborg gebruik om zo veel mogelijk van deze rustgevende omgeving te genieten. Het is soort Vlaamse Ardennen aan de kust. Wel even opletten bij het bochtenwerk want de Denen werken de bermen af met kiezel. Dat leidt tot gevaarlijke situaties vooral in die "sportieve" bochten waar automobilisten geneigd zijn om een stukje af te snijden waardoor ze wat kiezel op de weg duwen.
We kiezen voor een mooie en tegelijk efficiënte weg, inclusief nog een veerpontje, naar Aalborg zodat er tijd is voor een bezoek aan de stad. De motor gaat veilig in een parkeergarage vlak bij het water (en gratis want er komt geen ticket uit de automaat en er is slechts een halve slagboom). Van daaruit zijn we op enkele passen van de oude binnenstad. Gezellig maar wel even uitkijken naar het juiste restaurant, wij laten ons verleiden door een charmante gevel in de uitgaansstraat maar de kwaliteit van kookkunst ligt ver beneden het plattelandsplekje van gisteren.
We besluiten ook wat cultuur op te doen en rijden na de lunch naar de Museum voor moderne kunst: "Kunsten". Wat vooral bijblijft is de architectuur van Alvar Aalto, en de fontein in de tuin. De foto doet de fontein geen recht aan, maar als je gaat kijken (op een mooie zomerdag) dan zal je het snappen.
De stadscamping in Aalborg lijkt ons toch wat te druk, dus rijden we door tot aan de oostkust. De "elite camping" daar is weliswaar voorzien van alle comfort, maar ook van de nodige luidruchtige vikingen en andere dronken Denen. Vanaf nu gaan we enkel nog voor zogenaamde "sma pladser" kleine campings door een familie gerund.
Een paar uur later zijn we alweer klaar voor een nieuwe rit. Het plan is om de westkust te volgen helemaal tot in Vestervig. We blijven zo dicht mogelijk bij het water en maken enkel uitzondering voor een aantal leuke plekken. In de categorie pittoreske dorpen scoort Ribe al meteen goed. Het is ook de oudste stad van Denemarken. Wie er de tijd wil voor nemen kan daar het viking museum bezoeken, en in het dorp zelf vind je de obligate kunst gallerijtjes en brocante winkels. Gelukkig is de motor al te vol geladen om nog iets extra mee te nemen.
Net voorbij Esbjerg kom je voorbij vier imposante beelden die uitkijken over de zee, een leuke foto opportuniteit en tegelijk een plekje waar je gemakkelijk het strand op kan. We sturen nu toch een beetje het binnenland in en stoppen voor de lunch in een onooglijk dorp "Henne". De lunch is uitstekend maar het is ons niet duidelijk of de waard er geen zin in heeft, of dat de Deense Horeca uitbaters altijd zo kort van stof zijn. In het algemeen zijn Denenen niet de meest spontane praatvaren, waarschijnlijk zoals Fransen denken dat wij Belgen wat stug zijn, zo zien wij de Denen dan weer als nog een beetje stugger.
En van dan af is het genieten van wind, water, duinen en mooie natuur. Ringkobing is nog een mogelijke pleisterplaats maar er wacht ons nog een ferry, dus we wij rijden door. Net als we aankomen bij Thyboron zien we de laatste auto de boot oprijden, het licht springt op rood en een tiental auto's is verplicht op de volgende overtocht te wachten. Aarzelend rijden we toch tot de slagboom en de ferrywachter (of hoe noemt zo iemand?) wenkt ons dat we er nog bij kunnen. We zijn al snel aan de overkant van deze oversteek, die eigenlijk de verbinding vormt tussen de Noordzee alle binnenwateren die we de komende dagen zullen oversteken.
Hier komen we in een prachtig natuurgebied. Enkele kilometers verder installeren we ons op alweer een zeer comfortabele en rustige camping. Gelukkig hebben we de shopping voor de picnic al erder gedaan want hier is het vooral de natuur die heerst. Onze Deense buurvrouw verblijft hier jaarlijks enkele weken met haar man. Zij geniet van het natuurgebied, hij gaat zich te buiten aan kitesurfen en andere watersporten, goed geregeld. Mocht het niet zo veraf zijn, we zouden er ook een leuke vakantie bestemming in zien.
Een moderne, comfortable en lichte tent, ditto slaapzak en matje doen wonderen. Bij het ochtendgloren leren we echter dat je motor en baggage terug assembleren na een nachtje camperen toch wat gewenning vraagt. Ook de miticuleus voorbereide routes blijken de transfert naar de Garmin Zumo niet overleefd te hebben, dus die moet nog even hermaakt worden. Maar geen stress we zijn op reis en tegen 11u30 rijden we terug richting Denemarken, vandaag geen snelwegen. Eens buiten de randstad rijden we over het Noord-Duitse platteland richting Wischhafen waar we de ferry naar Gluckstadt zullen nemen. We nemen een aangename (lunch)pauze het dorpje Oberdorf in Cafe Restaurant 53° Nord.
Het gebied waar we vanaf nu door rijden is lang een twistappel geweest tussen Denemarken en Zweden, de definitieve grens ligt pas sinds begin vorige eeuw vast.
Het is geen grote oversteek over de Elbe en er zijn 4 boten in de running, maar alles inbegrepen ben je toch meer dan een half uur kwijt. En intussen is het 3 uur in de namiddag en onze bestemming in Denemarken op het eiland Romo ligt nog 223 kilometer weg. Met als doel om tegen 18u aan te komen zetten we het gas wat meer open en langs vlotte nationale wegen maken we snel vooruitgang richting noord. Plots maken bedrijvige stadjes plaats voor bossen en bomen en 10 minuten later staan we aan de Deense grens. Op het nieuws waren scherpe grenscontroles aangekondigd maar zoals vaak blijken de grote nieuwsbronnen niet betrouwbaar. We stonden dus niet aan de grens want voor we het goed beseften reden we op Deens grondgebied.
De eerste stad waar we langs komen is Tonder. Hier kiezen we voor het eerst voor het bord met de margriet erop en die brengt ons langs de Westkust naar het eiland Romo. Even dreigt de boordcomputer roet in de planning te gooien met een waarschuwing dat de voorband leeg loopt. Maar gezien we niets voelen rijden we wat rustiger door tot enkele honderden meters verder alles terug normaal lijkt. Loos alarm dus.
De brug naar het eiland zorgt voor een adembenemend gevoel, met de ondergaande zon vol in het gezicht is het alsof we door het water rijden. Morgen nemen we de tijd voor foto's, vandaag moeten we nog een tent opzetten.
Romo is behoorlijk toeristisch uitgebaat, dus de campings daar zijn groot en van het familie type. Wij kozen voor de Kommandørgårdens aan de zuid-oost kant. Er is gelukkig zo veel plaats dat we zelfs hadden kunnen kiezen om een persoonlijk voetbalveld naast de tent te hebben.
Tijd voor wat rust en een Deens biertje.
De Deense grens ligt al snel meer dan 800 kilometer weg van Belgie dus een stukje snelwegsnorren is een must voor wie niet oneindig veel tijd heeft. Dus eens de motor met zorg geladen met baggage, tent en aanverwanten voor twee personen sturen we de GS de snelweg op. Onze avonturen motor blijkt een goede keuze voor de job want zelfs volgeladen en met een stevig duo erop blijft die perfect in balans. Blitse acceleraties zijn er natuurlijk niet meer bij maar het is vooral bij het remmen toch even uitkijken hoe je best die halve ton netjes tot stilstand brengt. Lange benen komen dan weer goed van pas bij stapvoetse maneuvers.
De snelwegroute leidt langs Antwerpen, door de Kempen naar Nederland waar we Noordwaards gaan richting Hoogeveen. De innerlijke mens wordt versterkt in Apeldoorn, zo konden we meteen eens checken waarom we even Apeldoorn zouden bellen (denk aan de bekende reclame). Maandag is marktdag, dus keuze te over aan friet en worstenkramen, en op het raadhuisplein (vlak naast de markt) vind je dan weer de gezellige terrasjes. "
