Oog in oog met een eland, Russen en Finse wijn / Kuhmo - Ilomantsi

De Noren hebben mij op deze en ook vorige reizen al flink gepest met talloze borden die waarschuwen voor overstekende elanden, maar in tegenstelling tot rendieren zagen we geen enkele van die reuze viervoeters. Tot we vandaag ergens in de eindeloze Finse bossen een statige dame zien staan langs de kant van de weg. Mevrouw eland kijkt ons nobel aan en wandelt vervolgens het bos in om daar nog even halt te houden voor een laatste foto-pose. Een magisch moment die mij toelaat ook dat puntje af te vinken van de bucket list.

In Noorwegen lieten we de effectieve Noordkaap aan ons voorbij gaan, maar het meest Oostelijke punt van Europa laten we niet zo maar passeren. Eerst slaan we nog wat proviand in en bezoeken we de design kerk van Pielisjärvi en vervolgens duiken we weer de wildernis is richting Zuid-Oost. Hattuvaara is het doel, een onooglijk dorp waar een onverharde weg ons opnieuw naar de Russische grens brengt. We zitten aan de meest Oostelijke grens en midden in een meer (waar anders?) ligt een eilandje met grenspalen erop. Rood-groen voor de Russische kant, wit-blauw voor de Finse kant. Voor dit verlaten toeristische plekje werd een uitzondering gemaakt in de strikte 'no go zone', waardoor je de grens ook echt ziet. Er naartoe zwemmen of varen is dan weer strikt verboden. Zoals alle plekken in deze categorie is er verder niet veel te beleven, dus draaien we om en zetten we koers naar het Zuiden op zoek naar een slaapplaats.

Wat research ‘on the go’ leert ons dat er in dit deel van Finland zowaar wijn gemaakt wordt. Dus gaan we in Ilomantsi op zoek naar het proeflokaal van de "Hermann Winery”. Wie nu denkt: "Druiven kweken in Finland, no way!” kan ik gerust stellen, Hermann maakt wijn uit fruit. Wat we te drinken krijgen is dan ook eerder een soort veredeld en alcoholisch fruitsapje. De locatie maakt echter alles goed, we bevinden ons hoog boven de grond in een watertoren met dus een fenomenaal zicht op de omgeving, tot in Rusland. 

Het is ondertussen bijna zes uur en net buiten het stadje ligt een soort recreatiegebied met meerdere campings. We rijden op goed geluk de eerste camping op en zien een compleet leeg terrein. Navraag bij de beheerders maakt ons niet veel wijzer want moeder spreekt enkel Fins en Russisch en de tiener dochter komt er aan te pas om ons de weg naar de toiletten, douche en sauna te wijzen. We kiezen de mooiste hoek van het terrein, vlak bij het meer en zetten ons kamp op koken een lekker potje.

Op zoek naar de oorsprong van de vikingen (en breiwol) / Lofoten

De Lofoten zijn in de eerste plaats een indrukwekkend stuk natuur. Stel je de alpen voor, die recht uit de zee oprijzen. Rondrijden over dit (schier)eiland is een genot, je kan achter elke bocht stoppen om te genieten van alweer een spectaculair uitzicht. We rijden helemaal tot in A in het Zuiden, maar niet zonder een bezoek te brengen aan het Lofotr Viking Museum. In het museum en een perfect nagebouwde herenboerderij, leer je een stukje viking geschiedenis kennen en kan je praten met enthousiaste reënactors die spinnen en weven, koken en hout bewerken zoals vroeger. Wij zagen zelfs enkele bezoekers compleet in viking outfit.

Naast het toerisme vormt stokvis de natuurlijke rijkdom van de Lofoten, niet voor consumptie door lokale Noren maar voor export naar het Zuiden. Het is de Lofoten wol die écht lokaal van pas komt om lekker warme truien te breien. Els is een beetje brei-gek (ze breide een volledige trui tijdens de lange ritten op deze reis), dus gaan we op zoek naar een winkel met authentieke lokale wol. Die ligt ergens in een dorpje in een minder bezochte uithoek van het hoofdeiland. Met een grote zak exclusieve wol achterin trekken we terug richting Noord.

Vanavond wil ik de zon niet zien ondergaan. Dat betekent niet dat we de bloemen gaan buiten zetten in de lokale disco (als die er al zou zijn), wel dat ik aan de West-kant van het eiland met zicht op zee wil logeren. Aan de Oost-kant heb je namelijk nog een gevoel van nacht omdat de zon ’s avonds achter de bergen verdwijnt. Een leuke logeerplek vinden aan zee blijkt niet zo simpel, tot we een bekend gebouwtje vlak bij de zee zien staan. Het is het 'Grunnfør bicycle shelter’ dat ook al op één van de postkaarten figureerde die we eerder kochten. Samen met nog een paar andere wildkampeerders installeren we ons met zicht op zee. Die plek is niet enkel bekend omwille van de shelter, er is ook een oude hut waar iedereen spullen achter laat of oppikt wat ontbreekt voor de reis: Rolf's Bar. Stel je er echter geen echter bar bij voor, met bediening en zo. Maar als je je eigen eten en drinken mee hebt, en het weer is slecht dan kan je vanuit de 'bar' de zon zien ondergaan (of niet zien ondergaan in de zomer).
Ik blijf een gat in de nacht kletsen met Robert, een Fransman die met zijn motor nog een paar maand onderweg zal zijn door het hoge Noorden. Ondertussen schuift de zon traag richting horizon en ik kan al inschatten waar ze terug omhoog zal komen zonder te verdwijnen achter de horizon. Met een glas Calvados blijf ik staren naar de horizon. Middernacht nadert en de lucht trekt dicht, dat betekent dat ik het keerpunt van de zon aan de horizon niet te zien zal zijn, dus ik besluit Els in de auto te vervoegen. Wat een heerlijk zen-momenten!

Op naar de Lofoten / Korgen - Svolvaer

Een overnachting in een hytte gaf ons de kans om met een volledig opgedroogde auto verder Noordwaards te trekken. De Noorse Fjorden en bergen worden indrukwekkender naarmate we verder rijden en we steken de poolcirkel over in een soort maanlandschap. Bij de verplichte toeristische stop kopen we stickers als bewijs van ons bezoek aan deze mijlpaal, en vooral ook een warme jas die mij nog veel plezier zal bezorgen tijdens de frisse kampeer avonden. 

Alle Noren blijken ook in juli op vakantie te vertrekken, dat merken we niet alleen aan de massaal aanwezig campers op de weg. Er wordt normaal druk gewerkt aan de N6, maar nu staan alle machines werkeloos aan de kant. De wegenwerkers hebben voor ze zelf met zomervakantie gingen, hun fluo spuitbussen leeggespoten op de graafbak van de bulldozers. Ze wensen ons 'God Sommer’.

Rond 16u30 rollen we Skutvik binnen, een rustig havendorpje waar een ferry ons naar Svolvaer op de Lofoten zal brengen. We zijn ruim op tijd en genieten van de verplichte wachttijd die het wachten op de boot ons oplegt. Een wandelingetje, kijken naar het water, koffietje zetten, boekje lezen … Een korte ferry in vergelijking met onze bootreis uit Gent, maar het neemt toch nog twee en een half uur om naar Svolvaer te varen. Het is dan ook al na 21u als we aankomen en op zoek gaan naar eten en een plek om te slapen. We vinden een schitterend restaurant in een oude stokvis fabriek (Borsen) met heel lekkere aquavit. De strenge Noorse wetten rond alcohol en autorijden doen ons besluiten om niet meer op zoek te gaan een kampeerplek, we logeren vannacht in een wel heel comfortabele hytte. Het wordt zo’n rood houten huisje langs en ook een stukje boven het water.

We duiken Noorwegen in / Valadalen - Korgen

Ontbijt in de regen, gelukkig is er de luifel en kan ons reserve zeiltje dienst doen als afdak boven het keukentje dat uit onze achterdeur schuift. Op basis van een mix van Google maps en instructies van de locals kiezen we voor een gravel weg langs bossen en meren richting Noorwegen. Het voelt als een smokkelroute door de Noordelijke bossen en meren, maar het is ook gewoon de kortste weg. Alleen wat lastig met een caravan of een ander voertuig dat niet stevig in elkaar zit. Dertig kilometer schudden en schuiven verder komen we bij de Noorse grens, het kantoortje voor de douane zal nog dertig kilometer verder richting bewoonde wereld te staan.

In Noorwegen komen we in een totaal ander, veel bergachtiger landschap terecht. We kiezen voor de efficiënte E6 verder naar het Noorden. Niet de aangenaamste keuze want deze drukke weg loopt langs de minst interessante plekken van Noorwegen. Maar er zijn hier maar twee opties: enigszins opschieten langs de hoofdweg of traag reizen langs bergen en over fjorden met talloze ferries. Wij hebben de Lofoten op het oog, en dat is nog wel een eindje, dus kiezen we voor de snelle weg.

Het regent ook de ganse dag dus karren we lekker door met als enige echte tussenstop een charmant kerkje. Zo eentje waar je in Frankrijk gewoon voorbij zou rijden, en waar hier in Noorwegen en full time conciërge zit om je wegwijs te maken. Het kerkje charmant, en we hebben vooral de huisbewaarder gelukkig gemaakt met ons bezoek.

Nat opgestaan en nat aankomen, dat motiveert niet echt om buiten in de regen een potje te koken. We kiezen dus voor een hytte op een camping bij Korgen, een chalet dus waar we die biefstuk die we uit België meebrachten op correcte wijze kunnen bakken en verorberen met een glaasje wijn.

Naar het Noorden, en verder! / Gothenburg - Äppelbo

Een late zonsondergang betekent meteen ook een vroege zonsopgang, we zijn dus vroeg wakker vandaag. Mede omdat we in de auto slapen en enkel echte verduistering voorzien hebben aan het voorraam en de twee eerste zijraampjes. De rest van de ramen is donker getint wat de nodige privacy garandeert, maar best veel licht binnen laat. Handdoeken tussen de ramen steken wordt dus toegevoegd aan de ‘gaan-slapen-procedure’. We passeren nog even langs Gothenburg en leren dat het een mooi stadje is, maar dan ook weer geen metropool waar je dagen kan in rond dwalen. Perfect om wat proviand in te slaan voor de picnic onderweg.

Naarmate we meer naar het Noorden van Zweden rijden evolueert de weg van een mooie snelweg, naar een tweebaansweg die bos en veld doorklieft. We hebben vandaag een 400tal kilometer op het programma staan en tegen een typische snelheid van rond de 80km/u betekent dat een dagje door rijden. Als we rond 17u in Äppelbo aankomen gaan we op zoek naar de charme camping die we in een boekje gevonden hebben. Blijkt dat dit gehucht niet groot is in aantal inwoners, maar des te groter in oppervlakte. De camping blijkt nog 40km verder te liggen, eigenlijk terug een beetje Zuidwaards. Met lichte tegenzin volg ik de GPS die steeds van gedacht lijkt te veranderen, om ons na een tijdje achter te laten bij een onbestaande weg. We rijden verder op het gevoel en de technologie blijft vreemde instructies geven. 

Als we langs een perfect gemaaid stuk gras langs de rivier passeren is onze keuze snel gemaakt: laat die camping maar zitten, we gaan wild kamperen! Blijkt dat dit een soort recreatie plek is voor toeristen, inclusief bio-toilet en houtvoorraad, die het dorp net helemaal in orde heeft gemaakt. Totale rust, een voorbij schuivende rivier en een heerlijk warm zonnetje. Perfect om de drone die ik heb meegebracht te testen, de zonnepanelen uit te stallen en voor Els om wat yoga te doen. Hilarisch wordt het als een lokale boer in een Swedish-cook-taaltje komt uitleggen dat we heel welkom zijn, en vervolgens luid lachend wat yoga bewegingen mee doet.

Ook wildkamperen op dit plekje, het adres is Ovanhenden, Appelbo, Zweden. Op het kaartje hieronder bevind het plekje zicht daar waar de rivier dichts bij de weg komt (onderaan de "U" vorm van de rivier):

De boot in met de G Wagon / Gent - Gothenburg

We zijn ongeveer putje zomer en het regent pijpenstelen als we de kade naast de Volvo fabriek aan het kanaal Gent-Terneuzen oprijden. Even voor 14u zal de Fresia vertrekken met een buik vol Volvo voertuigen en 4 auto’s met reizigers. Eén daarvan is onze Mercedes G klasse, ook al eens G Wagon genoemd en onder ons kort ‘de DJIE’. De goesting om te reizen buiten de platgetreden zit er bij Els en ik al lang in. We evolueerden de voorbije decennia van sympathieke chambre d’hôtes naar een afgelegen boshut, tot de laatste jaren kamperen met de motor, altijd een beetje meer avontuur. En de voorbije winter was het dan zo ver, na lang wikken en wegen en een zoektocht langs tweedehands websites verscheen de terreinwagen op de oprit. Oerdegelijk en onstopbaar, en vooral ook comfortabel en veilig om lange afstanden af te leggen. Met een paar toevoegingen (roofrack, luifel, extra electriciteit, uitklap keuken en een bed) en weglatingen (achterzetels, dakspoiler en pompeuze bescherming voor het reservewiel) transformeerde de G Wagon van een patserbak voor rappers tot een bescheiden en sympathieke woonmobiel. Klaar voor ‘overland’ avonturen over de ganse wereld.

Ondertussen glijdt de Fresia rustig door het kanaal tot Terneuzen en volgt de schelde tot Vlissingen. Vanaf daar kiezen we echt het ruime sop en terwijl we wennen aan de vreemde rust aan boord van een schip genieten we van de kookkunsten uit dezelfde kombuis als de bemanning. Nog wat lezen en terwijl de Nederlands kust steeds verder van ons wegvaart wordt het stilaan bedtijd. 36 uur op een schip met een boek en de horizon om je te vermaken vormen de perfecte ingrediënten om de hectiek van het dagelijks bestaan achter je te laten. Wanneer we ’s anderendaags rond 20u aanleggen zijn we helemaal klaar om ons aan de tijd en de natuur over te geven.

De trip naar Zweden (of Noorwegen) maken per boot is wat ons betreft een absolute aanrader. Wij betaalden € 637 voor de enkele reis voor de auto en twee personen in één kajuit. Reserveren kan niet gewoon online, je belt best even om te checken welke boot nog plaats heeft (er zijn er meerder per week), en reserveert vervolgens via email, of zoals DFDS het zelf schrijft:

"U kan de reservatie dienst telefonisch contacteren op het nummer +32 9 269 12 56 van maandag tot vrijdag tussen 08:00 en 16:00. Om een snelle reservering te garanderen, verzoeken wij u het ingevulde reserveringsformulier door te sturen naar paxbookings.gent@dfds.com."

Aanmeren in Gothenburg

Na aankomst in Gothenburg volgen we de GPS naar de eerste en meteen ook laatste kamping waar we een reservatie maakten. Een plekje bij het meer en een late zonsondergang - we zijn een flink stuk richting Noorden opgeschoven - vormen het perfecte decor om de meegesmokkelde geestrijke dranken boven te halen. Calvados voor meneer, appeljenever voor mevrouw. Welkom in Scandinavië.

View fullsize

View fullsize

View fullsize